AFİYET OLSUN
Neden bekler insanlar, yada nedeni ni ararlar.
Olaðan bir þeyi olaðan dýþý gibi algýlarlar.
Sorun eder kendilerine dert yaparlar.
Halbu ki çoktan her þey bitmiþtir.
Sorgularlar hatalarýný ve daima geri sararlar.
Geçmiþi kurcalar, yapabilecek bir þey bulurlar.
Bir özür belki belki bir yemin, bir söz yada ayaklar.
Sarýldýklarý þey ayaklar, el etek öperler yalvarýrlar.
Durumu kurtamaya çalýþýrlar sözlerinden dönerler,
Yüzlerinde hep ayný yalpaklýk ve suçluluk duygusu olur,
Affettirene kadar aðlarlar, sonra ara ara ararlar,
Utanmaz bunlar hal hatýr sorarlar gururlanýrlar.
Baðýþlanmak onlara üstün sýfatlat verir,
Aslýnda hep aynýdýrlar deðiþmezler,
Ve siz bunu bildiðiniz halde kabul edersiniz,
O size enayi der ama siz onu tekrar dan seversiniz...
Aldatýlmýþsýnýz dýr kandýrýlmýþsýnýz dýr,
Her þeyi bitire bilecekken yeniden baþlamýþsýnýz dýr.
Dýr dýr iþte hep onlar konuþmuþtur siz ise dinlemiþ,
Ve ne verdiyse yemiþsiniz dir.
Tok olsanýz bile zorla týkmýþtýr boðazýnýza,
Mecbur kalmýþsýnýz dýr bir anlam da,
Yapacaðýnýz þeyi yapamazsýnýz.
Siz doydum desenizde yedirir daha.
Kalkamazsýnýz çekip gidemezsiniz bitiremezsiniz,
Hani her þey çoktan bitmiþ ti dönmeyecektiniz.
Hani bir daha affetmeyecektiniz evet siz sevdiniz.
Ama o servis yaptý siz de afiyetle yediniz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.