KENDİN ÖLÜNCE BEDENİNE

Bir pazar yalnýzlýðýnýn dumaný tüterken bacamda, sensiz sürüyor atýný her zerrem. Ýçimin, içime battýðý en umarsýz saatlerde; aklýmýn kapýsýna koymadýðým düþünceni, niþansýz atýyor terkisinden. Baharlarýn en haylaz yanlarýný indirip çatý katýmdan, çocuklarýn düþlerini yerleþtiriyor çekmecelerime. Dolayýp beline ebemkuþaðýný, daralttýðýn koynumu salýyor gökyüzüne. Dizginsiz, dur duraksýzým… Daya baþýný nal izlerine...

Bir türkü aðlamadýysa iliklerinde
Baþýný yaslamadýysan bir þiire
Ah, uzaktan koþan fesleðen, kekik kokusu!
Nar çatlamadýysa ellerinde
Kendi kýracýnda kal öyle...

Cehennem nehirlerini bilir misin?
Kederin
Ýniltilerin
Nefretin
Ateþin
Unutmanýn nehrini!
Ben biliyorum ama diyemiyorum yine de
Dilinde tutuþan sanrýlarla yan öyle...

Mora boyadýðýn günümün, maviye sürerim yüzünü. Bir kedi okþar düþlerimi. Bir yaprak kýmýldar. Rüzgârýn fýsýltýsýnda, uzlaþýr ülkem. Karýncanýn nefesinde bulurum kendimi. Akortsuz yaþamda, içim dýþým Anadolu… Noktasýz cümlemdin; varým, yoðum, yerim, göðüm… Sahi! Ne çoktun bende... Tek tanrým deðildin… Yaðmura hasret toprak gibi emdin soluðumdaki seni. Anladým. Ateþin suyu sevmediði gibi sevmiþsin beni...

Ey yar!
Bakmadýysan bir ceylanýn gözüne
Derman neylesin aðulu kentine.
Üþüyen ten midir?
Kendin ölünce bedenine…

Bir ucundan soldurduðun ömrü, diðer ucundan yeþertmek düþüyor þansýma.
Seherlere gebe yalnýzlýðým, balkonlar doðuruyor kuþlara
Hayalini, prangalý ruhuna uðurluyorum ellerimle.
Koþ
Unutuþ Þehri’nde, unut kendini...

Hala duruyor biliyor musun?
"Ufaklýðým" dediðin an
Ýçimin sýrça köþkünde...

Meliha KAR
Sosyal Medyada Paylaşın: