Kara, kuytu gecenin avucunda Saat hüznü dövüyor Ben seni ölüyorum Asya ...Uzanmýþ kirpiklerime Dünden kalma bir uyku, Kendine ninni söylüyor. Piþmanlýðým göðsümdeki yumruk, Yokluðun þark çýbaný…
Ölüm kalým saklambacý oynuyor Aklýmda mýh gibi savaþ çocuklarý. Kendimden gidiyorum Asya! Dudaklarý çatlak Yürekleri ürkek gözleri yaþlý Gökkuþaðýný solmuþ, korku kuþanan bakýþlarý Kurþun yaðmurlarýnda düþleri ýslak…
Sesimin uzunluðunca çaðýrýyorum Umut! Barýþ! Sevgi! Yokluðun gibi yitikler Asya…
Ey barýþ elçisi amcalarý! Ey Dünya Çocuk Günü nutukçularý! Duyun! Görün! Uçurtmalar salacakken gökyüzüne Çocuklarýn kan kokuyor elleri…
Ve Asya Her çocuðun yüzünde Seni bir daha ölüyorum…
Meliha KAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
meliha-kar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.