Issýz sokaðýn sessiz karanlýðýnda
Bir çift kara göz, kocaman.
Tuðladan yastýk, mukavva yatak
Ayazýn da býçak
Olduðu gecede
Sonsuzluða uzanan yatak odasýnda
Yere serilen yapraklar gibi
Dermansýz, yorgun
Bir çocuk yatýyordu,
Çiðnenmeye, çürümeye hazýr.
Üstü baþý kir içinde
Elleri çatlak, ayakkabýsý patlak
Sýrtýndaki kazak?
O da yýrtýk.
Avucunda sýktýðý þiþe bile
Onu ýsýtmýyordu artýk.
Nasýl çekmiþti içine
Yeni doðmuþ bebeðin
Anasýnýn göðsüne sarýldýðý gibi
Sarýlýp emmiþti ciðerleriyle.
Kapanýyordu gözleri korkutan karanlýða.
Kalk çocuk, uyumamalýsýn, haydi kalk!
Ecel melekleri yaný baþýnda
Ölüm ninnileri söylüyor gecenin ayazý.
Zamaný deðil karaya koþma
Daha okþayamadýn ki beyazý.
Bulutlar kaplamýþ çevreni
Duyamýyor musun beni?
Kalk çocuk, kalk!
Kimler geliyor bak.
Zamanýn çok erken olduðunu
Haykýrýyor her çalan tik tak.
Umursuz dünyanýn çaresizi
Nasýl kurtarýrýz sizi?
Zamaný kovalayan yelkovaný
Ok gibi saplasam yorgun yüreðine
Kovalar mý kaygýlarýný, korkularýný?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM