o kadar aðladýn ki ey istanbul sen hiç duymadýn hüznünden farkettim seni orada duruyordun varlýðýn bir su suya düþtüm su akýp gitti tek teselli bütün hatýralarý/ný tutuyor mavi bir sevincin hayali düþüyor/du sessizce ilk yaz þafaðý gibi limanlar beklesin dursun hasretleri gözlerin. derinliðine çeken deniz sanki en son esen rüzgar saçlarýnýn telleri/ydi ürkek ve yalnýz kalbin sessiz bir yaðmur ölü dudaklar gibi sokaklar zannetme ki doðmayacak güneþin güz aðacýyým ben kar yaðsa da yüzüme içime þarkýlar atar tebessümlerin..
mustafa kaya 18.11.2010/ankara Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.