Elinde mavzer olan mavi gözlü er,
Son defa aynaya bakayým öyle öleyim der,
Çamurlu ceketinin düðmelerini çözer,
Çýkarýr kanlý, kýrýk aynasýný.
Kendi kendine
Azaltýrdým ben kalabalýklarý
Kabalýklarýmla der,
Ne gerek vardý harbe
Ne me gerek mavzer,
Tam damlayacakken
Aðzýnýn kenarýndan kan damlasý,
Uyandýrýr onu uykusundan ablasý.
Arar yataðýnýn yanýnda duran
Gri saplý sopasýný.
Madalyalarla doludur ama göremez
Mavi boyalý odasýný.
t.b.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.