Hiçbir þarkýyý tam bilmeyen adam, Yine sözlerini tam anlamadan, Bir þarký söylüyordu. Elinde mavi bir bavul, Aðzýnda yarým bir þarký, Yavaþça yürüyordu.
Herkesin ardýndan aðlayan kadýn, Görünce mavi bavulu, Unuttu mutluluðunu, Usulca koltuða çöktü. Bir damla gözyaþý döktü. Hiç tanýmadýðý, Hiçbir þarkýyý tam bilmeyen adamýn ardýndan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
bentimucin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.