Dar bir sokakta geçti Dar çerçeveli, Dar bir evde... Geniþ olan umutlarýmýzdý, Geniþ olan hayallerimiz Ve ellerimiz.. Kimsecikler bilmezdi kederimizi Kimsecikler duymaz. Küçüktük , Minicik odamýzýn Taze alevlerle yanan Sobasýna üþüþürdük. Ýçin için yanar tutuþurduk. Kor olurduk Ve uyurduk. Bilmediðimiz diyarlarýn Iþýl ýþýl caddelerinde, süslü vitrinlerinde Gezer gezer dururduk. Uyandýk bir gün O diyarý bulduk Deniz avucumuzdaydý Gökyüzü soluðumuzda. Kederimizi bilmez kimsecikler hala Ama Mutluluk Ne bugünümüzde Ne yarýnýmýzda...
Filiz Özkýlýç Sosyal Medyada Paylaşın:
filoz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.