TERCEMAN

TERCEMAN

“ALLAH” diyeni sevdim,
Küffara ihtilaf ettim.
Aradým hak yolu
Taradým tekmil yurdu…
Hak`tan medet umarak,
Ve de düþünmeden sorarak,
Hitabýndan korkarak,
Bir gün gideceðim yeri anarak…
Düþünmedim kaldýðým faniyi.
Düþledim yalnýz ebedi Fahri Kani`yi.

Dostlar sanki namahrem olmuþ…
Gerçekler zayi.
Unutur mu halel-i Nebi?
Unutsa Ömer alýr hakký.
Sonra iner Hakk`ýn sopasý…

Kalmadý insanlarýn kusuru,
Amelin þüphe unsuru!..
Kaldý mý ki kalplerin süruru
Batýla karþý hakkýn gururu.


Kul azmadýkça,
Hakka yakarmadýkça,
Sünnet –i seniyye`yi terk ettikçe
Fitne karýþtý her iþimize.
Mabudunu þaþýrýnca
Kan doðradý ekmeðimize aþýmýza
Bela yaðdý baþýmýza…
Ýsteriz artýk tek senden ayn-ür rýzâ


Sahabeydi ancak bu kadar anlý
Bedrin aslanlarý mý kaldý?
Onlar deðilmiydi sanki canlý?
Çürümeyecek kefenleri, çünkü kanlý.


Diller onlarý methetmekten aciz,
Yatar mýydý ki acaba, kalksýn abdestsiz
Davasý ne idi acaba, kuru bir cihangirlik mi?
Ezelde verilmiþti ona bütün ins ü cinni


Ey mimar baþý, yeri göðü sen mi yarattýn?
Yaptýðýn eyvan-ý kisra`yý yýkýlmaz mý sandýn?
Allah istedi halk-ý cedid
Yaklaþtý kafirler için seyf-i hadid…


Bilmezmisin davamýz haktýr.
Ömer buna bir misaldir.
Selefi Hz. Osman Zinnureyndir.
Gayeleri Allah için dâr-ül cihaddýr…
Oda verdi Ebed-ûl –Âbâd
Ahretleri oldu hayatta Þems–Âbâd


Mukaddesatýmýz Hz. Kuran,
Allahýn nusretiyle yetiþti heman.
Bu din artýk yalnýzca sana eman…
Çaðrýmýz Hz. Bilal ile ezan.
Yaklaþtý fethin tekbir sesleri,
Ýndi “Âlim-Allah” ayetleri.
Ýstedimi Ebbed-Allah…
‘Ve mekerû mekerallah
Vallâhu hayru’l-mâkirin.’
Fîsebilillah olaný,
Koymadý nimetsiz, yerdeki karýncayý.
Olma Firavun gibi gark-ab!
Odur ancak tek Rab….
Býraktý Ýbrahim (a.s.) ümmetine
Sýmsýký sarýl onun ipine…
Peygambersiz (s.a.v.) olduk sefil.
Onun duasýdýr sana kefil,
Allah bes bâkî heves
Ümmeti ehass-ül havâs
Hasbünallahi ve Ni’mel Vekil
Ve Ni’mel Mevla Ve Ni’men Nasir
Gufraneke Rabbena Ve Ýleykel Masir….



26 Mayýs 2011 Ýstanbul, Osman ÞÝÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın: