Uzun Boylu Oturarak Ölmek

Uzun Boylu Oturarak Ölmek

þimdi gömüldüðüm bu sessizliðin
bütün eylemi seni sevmekten ibaret
yaþamanýn gül dikenli hýrçýnlaþan anlamlaþmasý
ve gönül kuþu lacivert bir hicrete mahkum
kimbilir gözlerini kimlerin öpmüþlüðü…

oh bu bilinemezlik þark kurnazlýlýðý sanki
ölüme karþý çýkan yanlarý güncelleþen acýlarýmýzýn
yavaþ yavaþ erimesi kalp aðrýlarýmýn
kendimi tek tekrarýmdýr her gece öylesine
öylesine uzun boylu oturarak ölmek…

aþk için ölünürse aðaçlar gibi ayakta ölünürdü
bir pazar günü insanlar ilk güneþ huzurundayken
hala gülüþlerinin sýcaklýðýný koruyan bir gülümsemeyle
ve ne bekleyenim var ne beklediðim surlarýnda susuþunun
güncel serseriliðiyle zamanýn…ayaktayým…affet beni…

ceremesini çekmek günbatýmlarýnda üþümenin
kar dolu bir ýssýzlýðýn kaybolmuþluðunda
ve en sevdiðim saz heyeti gibidir nefes alýþýn
gözlerimin uçucu tadýnda hala sana bakmak var
dudaklarýmdaki tereddütsüz imalarda
þavkýrsýn içimde cayýr cayýr
sesini duymak istiyorum eflatun soðuklarda…

Kaðan Ýþçen



Sosyal Medyada Paylaşın: