þa
KORKUYORUM
Rezil bir yalnýzlýk benimkisi
onca tanýdýk içinde kimsesizlik
evim bomboþ ve sessiz
odalarýn duvarlarý üzerime geliyor sanki
arkadaþlarýmýn hepsi çol çocuk sahibi
hepsi bir uðraþda kendilerine göre
ne bekledim bu hayattan
halbuki hepsinden önce tanýþtým sevdayla
ve herkesten çok sevdim onu
þimdi yolun yarýsýna geldim
televizyondan müzik sesleri evimin neþesi
çocuklarýmýn yaramazlýklarý deðil
kötü bir baba olmazdým herhalde
yada kötü bir eþ
bilmiyorum nedendir ilk kez düþündüm
ve aynada ilk kez baktým kendime
bu kadar dikkatli
nice ihanetler gördüm ben
hayatýma ne çok ihanet ettim
ne çabuk harcadým ömrümü
baþkalarýnýn günlük keyfi için
þimdi kimse sormuyor iþte
kimse düþünmüyor acýlarýmý anlamýyor kimse
hasretlerim bilinmiyor
ve yapayalnýz ruhum bedenim
sýðýnak sanki bir sigara ...
her þarkýda geçmiþe gidiyorum
her sabah birileri için kalkýyorum ayaða
biliyorum olmayacaklar yarýn hiçbiri
ölmezde sað kalýrsam bu hayatta
nereye sýðýnýrým hangi kardeþ olur sýðýnak
hangisinin oðlu kýzý saygý gösterir
veya nekadar dayanýrlar acaba
nedense bilmiyorum bunlar geldi aklýma
nedendir bilinmez ama hayat zoraki geliyor artýk bana
adýmlarýmý atmak istemiyorm zamana
yarýnlarýmda umud etmek yok artýk
yarýný yaþamak istemez gibi
korkuyorum artýk sevdadan aþktan
korkuyorum evet itirafýmdýr korkuyorum
umudlarýný baþkalarýna hibe etmiþ ben
yeniden umutlanmaya korkuyorum
yeniden sevdalanmaya korkuyorum
korkuyorum artýk ihanetlerden
korkuyorum yine ömrüme ihanetten
05.04.2011 esenler ist
þahin kekeç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.