Güller ülkesinde kuraklýk hakim,
Damla yaþ düþmüyor,aðlayan gözden.
Yapraklar kýrýþmýþ eðilmiþ salkým,
Zerre sýr çýkmýyor,söylenen sözden.
Yeþilce yapraðna týrtýl dadanmýþ,
Hiç eser koymamýþ,bahardan yazdan.
Þu sararan yüzler suya adanmýþ,
Ümit kesivermiþ,tuttuðu nazdan.
Taptaze tamurcuk azap içinde,
Nasýlda öylece,bak yalvarýyor.
Bir yudum su verin koyverin diye,
Karanlýk dehlizde,ýþýk arýyor.
Bulamassan gülüm,ýþýðý þayet;
Çýrpýnýþýn boþa, mahvoldun demek.
Asýrlar öncesi binlerce ayet,
Sana hatýrlattý;hep gürleyerek.
Ne kadar aðlasan bugün boþuna,
Geri gelmez artýk,kaybolan iman.
Dün düþünecektin tuzsuz aþýna;
Acý doldurdular ruhuna inan...
Ýsmail Süklüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.