DÜŞ/MÜŞÜM
Can gözüyle göremem, yüzüne hasret kaldým,
Gönülden sevdalanýp, peçesine düþmüþüm.
Bülbüllerden ilhamlar, güllerden koku aldým,
Bu yan ile o yanýn, geçesine düþmüþüm.
Gerçi kýldan çok ince, ovalardan geniþte,
Kýlýçtan keskin olan, menziline eriþte,
Kaçýncý yol uðraðým? Ve kaçýncý geçiþte,
Sýrat denen köprünün, giþesine düþmüþüm,
Bu köprüden geçmenin, bedeli “can” denildi,
Oysa can benden gitti, beden çoktan yenildi,
Belki maksat can almak, beden yormak deðildi,
Beklide hiç bilmeden, hilesine düþmüþüm.
Ýncitse de incinmem, O bir aþký Rüveyda,
Üstünde örtüsü yok, ayan açýk hüveyda,
Anlatmasý ne mümkün? Anlaþýlmaz bir sevda,
Sefasýný sürmeden, çilesine düþmüþüm.
Mecnun gibi; çöllerde, biz Leyla’yý anarken,
Ferhat gibi dað yarýp, Kerem gibi yanarken,
Her tarafta, her yerde, sevgiliyi ararken,
Aþk denen cehennemin, köþesine düþmüþüm,
Gönül vuslat içinde, hicran ile doluyor,
Dost elini deðmeden, ömür gülü soluyor,
Ýstediðim olmadan, istediði oluyor,
Ben onun her þeninde, neþesine düþmüþüm.
Nasýl nankör olayým? Sevilmiþim sevmeden,
Kalbim ona secdeli, ben baþýmý eðmeden,
Kadehlere dolmadan, dudaklara deðmeden,
Küplerinden boþalýp, þiþesine düþmüþüm.
Bunca zaman geçti de, aðrýsý vermez mola,
Yaktý küle çevirdi, savurdu saða sola,
Bunca güzel içinde, yaralý da kim ola?
Dipsiz kuyu içine, içe sine düþmüþüm.
28.05.2011…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.