Beden MEZARI
Nasýl saklamýþsa sevgilim kendini,
Her yere daðýtmýþ, bütün rengini.
Nerede? O büyük tutku,
Nerede? O büyük aþk,
Hiçbir þeye benzemez,
Hiç kimse dengi deðil.
Bana ne kadar dost, ne kadar deðil?
Nereden bileyim ne düþündüðünü?
Kafam karýþtý yine, aklým kördüðüm,
Umurunda mý deðilim?
Gözden mi çýkarttý?
Gönülden mi?
Yürek yarasýndan caným acýyor.
Sükûtumda çýðlýk,
Çýðlýðýmda kýyamet,
Hala aramaktayým,
Var yok olmaz biliyorum,
Biliyorum amma,
Bu yokluðun içinde
Çok yoruldum nihayet.
Bana benden yakýn, olduðu halde,
Hiç mi sönmeyecek? Hicran ateþi,
San ki uzak gibisin;
Neredesin? Yýldýzým, ayým, güneþim,
Karartma bahtýmý,
Boþa geçirme günü,
Ne kadar bekleyeceðim?
Ne kadar sükûtu hayal?
Sormadan edemiyorum, bi-edep olsa bile,
Ne zaman olacak? Kýna gecemiz,
Ne zaman olacak? Vuslat düðünü.
Bana; gönül verdin “sev” diye,
Bu yüzden mi? Bilmemem, aþkýna mazhar oldum,
Ve açtýn can gözümü,
Sana “sevgilim” dedim.
Dilimi lal eyledin, bakýþlarým kamaþtý,
Dermaným tükenmiþti,
Takatim kalmamýþtý.
Hiçbir þey beni benden,
Böylesi almamýþtý.
Utandým edebimden,
Perdelendim nurundan,
Gündüzler gece oldu,
Karanlýðýnda ölmüþüm,
Bedenim mezar oldu,
Aþkýnla gömülmüþüm.
Ben senden gelmiþim,
Ve
Bensiz sana dönmüþüm.
23.08.2008…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.