İçimde bir kadın var ağlayan

Ýçimde bir kadýn var sessizce aðlayan
Ýçimde sensizliðin býraktýðý derin izler
Söylenmemiþ sözler yazýyorum sana
Oturup bir köþeye sensizliðe içiyorum

Boþ kadehleri yüreðimde parçalýyýp
Sensizliðe aðlýyorum hýçkýra hýçkýra
Ýçimde bir kadýn var kalbi kelepçeli
Ýçimde sensizliðin býraktýðý derin izler

Ýçimde tarifi mümkün olmayan sözler
Seni yazýp aþkýmýza aðlýyorum susarak
Ýçimde býraktýðýn acýlarla avunuyorum
Belki seni anlamýyor gibi hissetsende

Duygularýný çok iyi anlýyorum küçüðüm
Ýçimdeki kadýn artýk özgür ve suçsuz
Artýk göç eden kuþlar kadar özgürsün
Kanatlarýný özgürlühe çýrpa bilirsin
Hiç usanmadan hiç korkmadan kadýným

Hiç bir söz yokturki aþký anlatmayan
Hiç bir söz yokturki seni unutturabilen
Dokundukça tenlerimiz bir birimize
Dudaklarýmýz çaresizliðe bürünüyor

Beni unutma dedikçe seni arýyorum
Herþeyi unuttum sevmeyi sevilmeyi
Bir tek seni unutamýyorum birtanem
Dalýp dalýp gidiyor gözlerim sensizlihe

Ömrümün son demlerini yaþýyorum
Karaladýðým beyaz sayfalarda saklýsýn
Gözyaþlarým içime akýyor sessizce
Sadece sen varsýn hayal dünyamda

Sadece sana aþýk bu serseri kalbim
Biliyorum tüm yaþananlara ramen
Beni unutma desemde unutacaksýn
Unutmak ve unutulmak benim kaderim
Sana son sözüm beni unutma kadýným...

Ufuk Güney
Sosyal Medyada Paylaşın: