KIZIMA
Doðuþunla mutluluk neþe getirdin evimize
Minik mavi gözlerinle bakardýn gözlerimize
Sevindik bir kýzýmýz oldu diye.
Adýný koymakta zorlandýysakta ismin oldu DAMLA
Yeni açan çiçeðin üzerine düþen yaðmur damlasý gibi,
Sende düþtün yüreðimize.
Nereden bilebilirdik ki;
Hesapta olmayan acýmasýz bir rüzgarýn,
Çiçekle damlayý birbirinden ayýracaðýný.
Damlayý çiçeðin üzerinden acýmasýzca salacaðýný.
Çiçekler sensiz susuz,
Çiçekler sensiz solgun.
Yaktýn yüreðimizi,
Büktün boynumuzu.
Bizler sensiz mutsuz,
Bizler sensiz can evinden vurulmuþ.
Ýsyan etmiyorum kaderime,
Aðlamýyorum kör talihime.
Yaradan seni bizden çok sevmiþ ki,
Daha yirmi günlükken kavuþturdu rahmetine.
Henüz yirmi günlükken,
Beyaz kefen oldu böleðin.
Yataðýný ýsýtmadan,
Soðuk toprak oldu yataðýn.
Göksümün üzerine koyardým ezilmesin diye baþýný,
Þimdi kuru bir aðaç oldu yastýðýn.
Sinekleri kovardým aðýrlýk salmasýnlar diye üzerine,
Þimdi tonlarca toprak altýnda,
Eziliyorsun küçük bedeninle.
Kendimi siper etmek isterdim sana,
Topraklar seni incitmesin diye.
Göksümü söküp te koymak isterdim,
Baþucundaki kuru aðacýn yerine.
Kollarýmý sana vermek isterdim,
Soðuk toprakta sýcacýk sarsýnlar diye.
Beyaz kefeni ben giymek isterdim,
Elbisemden sana bölek yapsýnlar diye.
Olmadý bebeðim.
Zamansýz geldi sonbahar rüzgarlarý.
Kuruttu çiçeklerimizin üzerindeki ilk DAMLA’yý.
Cahit ERDEM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.