Dün yine simsiyah gecede parlayan yýldýzlara baktým umutsuzca
Mehtabýn kýrýk ýþýklarý karalýðýma vurdukça seni aradým içimde
Yoktun
Yokluðun da yüreðime iþleyen hüzünlere sarýlýyorum biliyor musun
Senli þarkýlar mýrýldanýyorum suskun duvarlara
Seni özlüyorum
Seni nasýl özlediðimi bilsen
Beyaz bulutlarýn kanatlarýn da gelirdin bana...
Þimdi her þey anlamsýz geliyor,her þey sýradan
Rüzgarla seviþen dallar,çýðlýk atan yapraklar
Güneþin doðuþu her þey sýradan
Umutsuzluk kurutuyor içimi
Bir köþeden çýkýp geleceðini düþleyerek yaþamak
Çaresizliðin yürekteki yangýnýyla yaþamak kadar acý veriyor biliyor musun...
Oysa yüreðim sevdaný kucaklamaya ne kadar hazýrdý gecenin mavisinde
Þimdi boþ tuvallere renksiz resimler çiziyor gözlerim
Söz geçmiyor gönlüme her köþesi ayrý kanýyor
Yoruldum yüreðime yama yapmaktan yoruldum
Senden öðrenmiþtim sevdalara türkü yakmayý
Senden öðrenmiþtim ipek saçlara çiçek takmayý
Þebnem þafaðýn da yuvarlanýp ýslanmayý senden öðrenmiþtim
Þimdi bahar yeli gibi kokan tenini
Yüreðime iþlediðin sevda sözlerini özlüyorum biliyor musun...
Ne olurdu çýkýp gelseydin
Gelseydin de sarýlýp yüreðinin en sýcak yerinden öpseydim
Gülüþlerim dolansaydý kýrmýzý gülün goncasýnda
Dolansaydý da ak gerdanýn ateþinde sönseydim ne olurdu..
Kalecik karasýnýn kýzýlýnda hasretine yanýyorum þimdi
Yudumlayýp geceyi yas karasý giyiniyorum en koyusundan
Ne kadar uzatsam ellerimi yokluðun düþüyor avuçlarýma
Ellerim boþ,umutlarým yitik þimdi
Hayallerin gölgesinde kayboluyorum görmüyor mu gözlerin..
Yamaçlarýn yeþiline serpilen tohumlar gibiydik eskiden
Her baharýn geliþinde filizlenip sevdamýzý yazardý gelincikler
Biz mi kirlettik topraðýn yeþilini,toprak mý kirlendi yoksa dilimizden
Hangi suçun esaretini yaþýyorum ben þimdi
Hangi hüküm kesti ki nefesimi
Boðuluyorum karanlýðýn dipsiz kuyularýnda...
Tufan genç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.