Önce mavilerini vurdular kentin

Önce mavilerini vurdular kentin,
Gecenin soluklarýna yýðýldý yangýn soluklarýmýz,
Eski bir çerçevede poz vermekten öte gitmedi dostlar,
Yalnýz martýlar þahitti parmak uçlarýmýzdaki yýldýrýmlara
Bir ölünün karnýnda geçirdik bulutlardan uzaklýðýmýzý,
Ne deðiþti bunca yýl


Durgun bir göl oldu yalnýzlýðýmýz,
Beyaz rengini döktü saçlarýmýza kefen,
Geç kalmýþ sevgilerle
Yüreði aðzýnda koþan bir çocuk zaman
Portakal bahçelerine mi düþürdü utancýný güneþ,
Daðlar ustura aðzýnda kesilirken
Süte kesmiþ memelerden kan damlar insanýn diyarýna
Bir cenazenin geç kalmýþ sahiplerini vurmadan haydutlar
Hangi mevsime transfer oluruz asude bir ömürden,
Hangi çiçeðe iltica diye sýðýnýrýz hüzünleri eskitirken

Aðaçlar köklerini iyice derinlere salarken
Yazýlarý silinmiþ mezar taþlarý tüm kuþlarýný,
Üstümüze dökerken.
Fýrat hýz bulup yüreðimizde akarken,
Dicle bir figan edip ardýmýzdan gelirken
Þimdi aklýmý alýp deliler kuyusundan
Yýldýzlara çýkýp oturmazmýyým.
Merhaba deyip güne totemlere kafa tutmazmýyým
Tüm putlarý kýrýp Ýbrahim adýna,
Kendimi ateþe atmazmýyým.

Lütfi Kireçci

Sosyal Medyada Paylaşın: