Özlemler yalan olmuþ sevgilinin bohçasýnda. Nakýþ nakýþ iþlediði sinesinde sevgisini, Týrnak aralarýna sýkýþtýrmýþ, buzdan suretler çizerken... Dünya yaþlanýr, aðartýrken tellerini güneþ, Misk kokmaz, sular gibi akmaz olmuþ yaþlar, iðde yapraðýnýn sol yamacýnda.
Bir tren istasyonunun son duraðýndan sonraki ilk dönemeçte, Milyonlarca metreküp denizin, en dibindeki taþýn altýnda. Litosfer, atmosfer ve hidrosferden sonraki tüm ferlerin üstünde Ve bir bakýþa caný candan ederken gözdeki ferler, Yalana hibe edilmiþ, sevgisi uðruna yedi kat yer dibine göçen erler.
Bir nefeslik deði lmi ömür, bir an ile yaþlanmýyor mu insan. Kurþun geçerken tenden kanarsa beden, yar geçerken nasýl parelenmesin. Yarin sözü aðýr, yarin yükü yokluðundan daha elim. yar bende ise caným salim, ömrüm yedi düvel komþu olmuþ kalbimin sahibine. Sesim bana yabancý, gitmeye hazýrým dercesine gülümsüyor dilde lisaným.
Ey beni benden eden câným. Ey Gecemi güne çeviren sultaným. Ferman ver dillensin cebimdeki çakýl taþlarý, Derman eyle, yaralarým yare gül olsun. Ummanýnda kaybolduðum nursun. Susamýþken bedenim, tarifi anlatýlmaz, Emir ver An ile sende boðulsun. Yada verme Ol de yeter.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferromuratti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.