Her gün, yeni bir baþlangýçtýr hayata, Yaþamak için, her sabah yeniden doðarýz. Kederler neþeler bizimle, ölüm son nokta, Ýnsanlýk gereði, yinede ölümsüz gibi yaþarýz. Ahh...Ýçimizde taþýrýz, uslanmaz bir deli gönlü. Bazen kuþlar gibi kanat çýrpar mavi semalarda, Bulutlar üzerinden bakmak ister yeryüzüne. Gönül bu... Bir bakarsýn dalar denizin derinliklerine. Yaþamak anlamlý, alýnan her nefes çok kýymetli, Ýnanoðlu sudan sebeplerle birbirlerini üzmemeli. Geçen zaman, geri gelmemek üzere geçip gidiyor, Anýlar yad edilirken, neden? çoðu kez bizi üzüyor. Güne yeniden bakarken açýlan hayat pencerenden, Neyi görmek istersen, geçsin filim gibi perdeden. Mertliktir iniþli çýkýþlý dünya da ayakta kalmak. Neyle emrolunmuþsan, hayatý bu imanla yaþamak. Merhaba derken güne, geçmiþle hesaplaþýp. Güzeldir güzelliklerin, yaþarken farkýna varmak.
Mehmet DEMÝREL 24.05.2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.