kendinden öte biriydi..

kendinden
öte
biriydi
yanýnda duran...
nefesi
nar
elleri özlem
gözleri hayal...

gök kadar geniþ bir bahçe..
ve
lal rengi cam..

öteki,
yazýyordu
durmadan
nefes almadan...
o,
siliyordu
aþkla örülmüþ dizeleri...

ve
gök ekin kadar
uzak
dilden..

öte
olan
yanýyordu çoðalarak
ve
koþarken
nefes nefese
o
biliyordu
ötekinin durmadan
dinlenmeden koþtuðu
kendisinde...

ve
bir kedi
camdan parlak gözlerini
karanlýkta
suya dikti...

su çoðalttý
ötekini
yosunlara
balýklara
çakýl taþlarýna
eþ kýldý
deniz kýzý
beyaz köpükleri býrakýp
ýlýk kumlara uzandý..

öte
olan
sudaydý
kumdaydý
o
kumlarý
kazýyordu
elleriyle..
kaleler kuruyordu
tel örgülerle
çeviriyordu
yüreðindeki
rüzgarý
teslim etmemek için
yola...


23/05/2011
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: