Gün gelir de kalbine veda namazý kýlýp Mantýðýna diz çöküp kurtar diye aðlarsan Çaresiz boyun büküp eþiðine yýkýlýp Kaybettiðin aklýna sen de umut baðlarsan
Yýllarca gözyaþýnýn arkasý kesilmezse Islaklýktan çürüyüp kirpiðin dökülürse Zaman her þeyi silip gözlerini silmezse Aðlamaktan gözlerin yerinden sökülürse
Muammalar içinde çarmýha gerilirsen Cevapsýzlýk kalbine çivi gibi girerse Kinayeli gözlerle yerlere serilirsen Dostun bakýþý seni aptal diye yererse
En iyi yaptýðýný yapamaza dönersen Düne esir kalýp da kaybedersen yarýný Sonsuzluk mumu gibi yaný yanýp sönersen Umudun tükenir de kaybedersen varýný
Gecenin sinesine yetim gibi yatýp da Karanlýðýn içinden þefkatli el ararsan Ki her gece ruhunla sessiz çýðlýk atýp da Uykunu kâbuslarla çepeçevre sararsan
Sabrýný kökten yýkýp nefsinden de taþarsan Hasreti vesvesenin þerrinden el alýrsan Baharýn ortasýnda karakýþý yaþarsan Hiçbir þey çare olmaz öyle kala kalýrsan
O zaman hatýrlarsýn düþtüðüm bu ateþi Anlarsýn insan nasýl ayaktayken çürürmüþ Nasýl doðmaz olurmuþ her gün doðan güneþi Karanlýðýn içine bak gör nasýl yürürmüþ
ÝHSAN TURHAN Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan TURHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.