Ve Allah aþký yarattý Ve onu insanoðlunun Sýðýnýlacak en saðlam yeri olan Kalbe yerleþtirdi
Suyunu gözyaþýndan Ateþini, kýzgýn lavlardan Yüreðe giden yol olan gözleri, Yýldýrýmýn tohumundan Yarattý…
Ýnsanýn hamurunu, aþkla yoðurdu Ýnsan varlýk olmasýný Aþkýn varlýðýna borçlu Sevginin yüceliðine, Sevdanýn büyüklüðüne borçlu Ýnsan; aþkýn eseri Ýnsan; Yaratýlmýþlarýn en güzeli Muhammed Mustafa’ya Yüce Allah’ýn duyduðu aþkýn eseri O dememiþ mi:? ‘’Sen olmasaydýn âlemleri yaratmazdým!’’diye O’nun hürmetine Hz.Adem, cennete yeniden kabul edildi
O zaman aþký inkâr eden Allah’ý inkâr etmiþ demektir! Beni ayrý koymasýn Allah, Ne kadar acý verse de aþktan Mecnun’un duasý gibi Beni ayýrmasýn cüda Belanýn kardeþi aþktan
Aþk, Hakka giden yol Aþk, Ruhun felahý için Acý bir ilaç, Acý aþkýn meyvesi Yüreðine güvenen için Bir kurtuluþ reçetesi
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilteris Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.