diz çöker dilsiz yeminler sevda önünde
ne gelirse gelsin dersin, ama yârdan
ölüme de razýdýr insan
gene de baðlýdýr elin kolun, silinmez yazýlan
...&...
gecenin buzdan parmaklarý
ayrýlýðýn þakaðýna dayar aþkýn namlusunu
ay gizlenir yalnýzlýðýn kuytusuna
çekilen her tetikte bir yýldýz düþer sevenlerin yüreðine
dökülür yýldýzlar
karanlýðýn mor salkýmlý saçlarýndan
baþýný gökyüzüne çevirip aþka dair bir dilek tutarken
bil ki ayný anda ayný yýldýza dokunur bakýþlarýmýz
aklým bir sana bir yýldýza takýlý kalmýþtýr
iþte o an elini yüreðine koy
beni an
ne kentler yýkýlýr içimde bir bilsen
çocukluðumu yaþatmak adýna inþa ettiðim
ve ne kentler kurarým ben býkmadan o enkaz yýðýnlarý üzerine
‘’sadece sen!’ yazýlý pankartlar asarým kelebek kanatlarýna
salýveririm çocukluðumun gizli dünyasýna
ne zaman
eli yüzü kirli
yýrtýk, eski elbiseli
dudaklarý bükülmüþ, küskün gamzeli
elinde, boyasý akmýþ elma þekeriyle
bir çocuk görürsen sokaðýnda aðlayan
yamalý gülüþlerini topla bir bir yerden benim için
eðil öp, gözyaþlarýnýn iz býraktýðý yanaðýndan
ve düþür güz çiçeklerini örgüsü bozulmuþ saçlarýndan
iþte o an içinden sessizce
beni an
hani yürüdüðün yol var ya akþamlarý iþ dönüþü
bu mevsimde ölü yapraklarýn örttüðü
hani sen ölü de olsa korkarsýn ya o yapraklarý incitmeye
rüzgâr aniden güçlü nefesiyle eser de
uçurursa kuru yapraklarý
iþte o an yakala savrulan bir yapraðý sakla avucunda
beni an
gözlerimde yaðmur yüklü bulut kervanlarý konaklar
yanaklarým ýslanýr durup dururken, hiç sebepsiz
aðlarým an be an
þehrine de uðrarsa o kervanlar günün birinde
yüreðinde sen de konuk et onlarý
izin ver yaðsýn yaðmurlar
aklýna düþtüðümde kirpiklerinde sallanan bir damlayý
gözlerinde tut
sakla bakýþlarýnýn gölgesinde
iþte o an elini dudaklarýna götür
beni an
ayrýlýk kokar adým,
ölümden önceki son an, son nefestir hicran
ola ki sana gelemem
ola ki gel benimle, cehennemde yan diyemem
ola ki veda edemem
bir haber duyarsan günün birinde içini kanatan
ve hatta yanardað misali patlatan
iþte o an yüreðini son kez aþka ban
beni an...
sana geç kalmýþlýðýmý baðýþla sevgili
telâfisi mümkün deðil bunun
farkýndayým
büyük ihtimal sana hasret ölecek
ve gözlerim açýk gideceðim bu dünyadan
beni uðurlamaya geldiðinde
avuçlarýna dök en sevdiðin þiiri
sonra bir dua oku kýsasýndan
ellerini, mavi hüzün çiçeklerinin boy verdiði yüzüme sür
kapa gözlerimi usulca ve lütfen aðlama
senden önce gidiþim yazgýma isyan deðil sadece küçücük bir özür
þimdi son bir arzum var
hep seninleymiþim gibi
yokluðuma da/yan
ismimi duyduðun her an
beni an
b
e
n
i
a
n
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.