hiç...öylesine..

Çekil Bedia güneþi vuracaðým

Sen küçükken sarý bir top çizerdin önce
Yanlarýndan çizgiler çýkarýrdýn onlar da sarý
Güneþ oldu derdin
Inanýrdým sana hep inandýðým gibi
Ev çizerdin pembeye boyalý
Perdeler takardýn pencerelerine
Bazen kýrmýzý bazen mavi ve muhakkak puantiyeli
Yeþil bahçesi olurdu
Ev kadar üçüncü boyutsuz iki aðaç
Ondan bir boy ufak çiçekler çizerdin
Ben yine inanýrdým benzemese de oturduðumuz eve
Dað çizerdin güneþin bazen önünde bazen arkasýnda
Yani kaðýdýn neresi boþsa o anda
En tepesinde kar olur derdin gerisi kahverengi
etekleri bir daha yemyeþil
Bir dere eklerdin derinliksiz
Sence evin bence daðýn oralardan aþaðý salýnýrdý
Maviye boyarken üstümüze geliyor bak kaçalým derdin
Korkar aðlayarak kaçardým, sen gülerdin
Sen gülünce ben sana inanýr sokulurdum resme tekrar
Bak derdin güneþ olmasa bunlar görünmez
Bastýrarak daha sapsarý yapardýn resmin en parlak kýsmý olurdu
Büyüdüm birgün
Ne varsa gördüm o güneþin altýnda
kararmýþ pencerelerde isli perdeler
daðýlmýþ bahçelerde solmuþ çiçekler
çamur rengi derin dereler ve gri daðlar vardý hep
Beni kandýrdýðýn her renk kaybolurken teker teker
Mavi yeþil ve pembe beklediðim ne varsa hep kararýrken
Bir tek yine sarý yine sapsarý
Güneþ kaldý, onun da etrafý çizgisiz
Ve sen beni hep iki boyutlu ve derinliksiz kandýrdýn
Sana kýyamam, çünkü
hiç kýrmýzý yoktu ki resminde
Çekil þimdi önümden..
Çekil Bedia güneþi vuracaðým

Sosyal Medyada Paylaşın: