Baharýn son bakýþlarýndayýz mehtap ne kadar da güler yüzlü her doðuþunda, saçlarýný tarýyorum sessizce bu ironi bir aþk, kim bilir hangi yýdýzýn burcu hangi gecenin, yataðýndaki yalnýzlýk hey sen, sevdamýzýn þehri, taklit bir Leyla ile Mecnun’muþ öykümüz.
Açýlsam denizlere, bütün mavileri toplasam avuçlarýma güneþin batýþýna baksam saatlerce sonra, hüzzam bir þarký dinlesem, Münir Nurettin’den eðilsem suya, köpük köpük kuduran dalgalarý öpsem.
Þu dünyada dað olsaydýn ya, kardelenleri senden toplardým en çok bahar aylarýnda hüzünleniyorum, papatyalarý koklerken her balýða bir pul ekliyorum, saðým alabora, solum tufan hangi hevesinle, çekip gittiysen, kaþla göz arasý derim ki: gecikmeli trenler kadar suçlusun hiçbir þey eskisi gibi olmýyacak hâlâ duruyor küs yanýmda, birþeylerin kokusu.
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir 13/5/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.