anam

benim hic sabaným olmadý ane ne kuþlarý vurdum nede kimsenin camýný kýrdým cok ýsýz bi cocuk degildim ama seni hic kýrmadým hep boynumu kýrdým ben hayatým boyunca tek bi kendimi vurdum suzkun gürünsemde fýrtýna gibi eserdim ana bir mýrzak gibi aynada hep dik durdum ane ben sana hic birgün laf getirmedim leke sörmedim ama güksümü cok hýrpaladým kalbimi cok yordum ben hayata sadece kendimi yordum benim hic sevdigim olmadý ane ne bi yuva kura bildim nede birgün þansým güldü bi mühabet küþüm vardi oda kimsesilikten öldü beni hep gühüsünde acilarlamý soydun ane yoksa evlatýr diye kocaman bi taþmý dogurdun ane eziyet degilim zahmet degilim bu zibet hic degilim bi seninmi balýna sinek kondu söylesene ane dogurdunda beni nereye saldýn ane benim hic hayalým olmadý anene seni rahat etirdim nede kendim etim rahat bi mutluluk fotorafý bile cektýrmedi bu hayat kaybolmuþ bi anahtar kadar sahipsizim ane ne omuzunda elin nede sacýmda þapka ane sanki yolarda kan cizgiydim camurdum ane sanki üþüyordun ýslanmaktan yagmurdan oy ben öleyim ane ne diye dogurdun sanki beni ane bakma biyle mutlu güründügüme yaþýyorum iþte rol icabý yüzüme taktým bi tebesum taþýyorum iþte rol icabý aktýgým güz yaþlarý kýrmýzý oldu boynuma taktýgým kaderim dolu bende bilmiyorum gitigim yolu gidiyorum iþte rolum icabý ane
Sosyal Medyada Paylaşın: