Şimdi evimin çatısında dolaşan filleri arıyorum

Bir kuþun duvara çarpmasý gibi olmamalýydý,
Tümörlere giriþimiz,
Protez bir gülüþ harmanlamamalýydý yüzümüzün aksesuarýna yerleþen
Hoþgörülü olmayan çocuklarý
Göðsümdeki saatin sarkaçlarýna asýlan cellâtlara bayram yok
Korkunun alyuvarlarýnda jimnastik yaparken beynim,
Þahdamarýmýzda gökten boþalan yaðmurlarý selamlayan kuþlar
Ýkamet ediyor.
Yarýna saldýðýmýz güvercin, dönmedi henüz kadýrgaya
Dokunduðumuz yer uçurum,
Gece kör bir testere, basýlan düþlerimiz, ne Leyla var nede mecnun,
Çýktým gökyüzüne fýrtýna topluyorum ay kovalarken.
Gözlerimde bir bebek mum yakýyor karanlýða,
Irmaklar ekliyorum gülüþüme, kent yaðma edilirken yastýðýmýn altýnda,
Çoðalýyor saçlarýmda baykuþlarýn intiharý,
Karýnca aðýrlýðýnca bassak yere, gergedan geçti diyorlar,

Þimdi baþýmýn aðrýsýna sabýkalý þu yorgun yürek,
Gece vakti çoban yýldýzý üretemiyorum artýk daðlara,
Sen dur artýk Sakarya, ben akýp gideyim uzaklara,
Kim fýsýldar kulaðýma Nil’in Musa’sýný
Kim çekip alýr üstümüzden Kýzýldeniz’i bir gece yarýsý,

Günahlarý keþfetmeden önce bilemezdik topraktan yaratýldýðýný Âdem’in
Ve bir sivrisineðin sýðýnacak liman bulmasý insan burnunda,
Arzýn merkezine seyahat etmeyi tehir ediyoruz,
Martýlarýn kanatlarýna emanet edip Ýstanbul’u
Ne varsa söylenmesi gereken aþka dair söylüyoruz,
Hatta elimize bir sopa alýp gökte baþýný kaybeden balýklarý dövüyoruz,
Uzak doðulu bir ressamýn fýrçasýndan tuvale dökülen yüzümde,
Ebabil kuþlarý dolaþýyor taþlarýný býrakmak için fil ordusuna,

Tuhaf þey deðilmi, yazdýðým karmaþýk þiirler, sanki bir þiir eþkýyasý gibiyim,
Daðlara vuruyorum þiiri, yol yok, iz yok, örgü yok, kah Fýrat kenarýnda bir yolcu
Kah diclede oðlunu kaybetmiþ bir ana
Bazen kafayý takýyorum Nil’e,
Bakýr bir leðende annemin beni yýkadýðý günleri de unutmuyorum
Aðzýmý mühürlerken karanlýða,
Bir göçebe çadýrýnda göçebeyim bazen hayata,
Bazen ýsrarla basýyorum ayaklarýmý yere

Fýrtýnalar dikiyorum saksýlara, betondelen güller açarken yaný baþýmda,
Yataðýmýn sað tarafýnda açan yosunlara takýyorum kafayý, bazen bitlere, pirelere,
Ormanýn sessizliðinde kendi sesimden korkuyorum, gençliðimi vurup mezar taþlarýna,
Ne garip þiirler yazýyorum ben, bazen boyumu aþan gürültülü kelimelerle giriyorum þiire,
Yapraklarýn hýþýrtýsýnda kuþlarýn seslerini dinliyorum, yeþili çalýnmýþ aðaçlarýn
Mavisi eskimiþ gökyüzünün, tuzu biber olmuþ denizin, kavga meydanlarýna
Taþýdýðým çiçeklerim, ezbere bildiðim çoðu türkülerin yakýlýþýný, bir zindanda zamanýn
Nasýl durduðunu, zamanýn durduðunda yaþlanmadýðýmý fýsýldayan duvarlarýn sesini,
Kahrolasý nemrutlarý, firavunlarý, gökyüzünü kamalayan yalnýz adamlarý,
Evet, bir yalnýz adamýz cümle adam içinde, yalnýzlar gemisinde oynadýðýmýz tiyatro,
Sahne yok, dekor yok, seyirci yok, hiç kimse yok, oynayan ben, seyreden ben,
Kendimi alkýþlayan ben,

Þimdi evimin çatýsýnda dolaþan filleri arýyorum gece görüþ mesafesinde,
Ayaklarýmýn altýnda patlamaya hazýr mayýn tarlasýnda ceylanlar geziyor,
Unutkanlýklar örüyorum cumartesi, pazarlara, çekilip çocuklarýn parklarýna,
Benim harcým deðil insanýn mihrabýnda kuþlarýn kafasýný koparýp atmak,
Mansur olmasa da taþlanan yüreðimde simsiyah cesur bir yalnýzlýktýr boðazýma takýlan
Unutamadýðým boynumun hýrgürlerinde, koparýlan fýrtýnada, ölen baþsýz, baþsýz adamlar.

Lütfi Kireçci

Sosyal Medyada Paylaşın: