Bir nehir kenarýnda, güzel bir saray varmýþ
Padiþah pencereden bazen nehre bakarmýþ
Yine günlerden bir gün, seyre dalýp giderken
Dikkatinden kaçmamýþ, vakit sabah ve erken
Görmüþ bir balýkçýyý, oltasýný atýyor
Ufacýk balýklarý, uðraþarak tutuyor
Acýmýþ da haline, ihsan etmek istemiþ
Bu sefer benim için, at þu oltayý demiþ
Ne çýkarsa oltadan, aðýrlýðý som altýn
Vereceðim ben sana, açýk olursa bahtýn
Ve balýkçý sevinmiþ, zevkle atmýþ aðýný
Düþünmüþ hazinenin, has altýn çanaðýný
Birinci atýþýnda, iki gözlü bir kemik
Takýlmýþ oltasýna, olmuþ mahcup ve ezik
Padiþah haydi demiþ, at oltaný bir daha
Tutarsan büyük balýk, neþeli çýk sabaha
Ýki ve de üç derken, yine ayný manzara
Yapacak baþka þey yok, faydasýz münazara
Çýkan malum kemiði, koymuþlar bir kefeye
Hazinenin hepsini, doldurmuþlar keseye
Zira kemik çok aðýr, bastýrmýþ hazineyi
Padiþahsa þaþýrmýþ ve kaybetmiþ dengeyi
Hemen çare aramýþ, ulemayý çaðýrmýþ
Bu nasýl olur diye, öfke ile baðýrmýþ
Âlimler incelemiþ, düþünmüþ taþýnmýþlar
Çýkar yol bulmak için, epeyce kaþýnmýþlar
Bir tanesi uyanmýþ, bu demiþ göz kemiði
Bana toprak getirin ve getirin ibriði
Çamur yapýp bir güzel, sývamýþ kemikleri
Doldurmuþ toprak ile iki göz delikleri
Tekrar konmuþ kemikler, terazi kefesine
Denge, denge getirmiþ, padiþah nefesine
Açýklamýþ âlimler, bu sýrdaki hikmeti
Aç gözleri doyurmak, topraðýn kerameti
Bir dolu hazineyle, doymayan insan gözü
Azýcýk toprak ile doyar, çünkü o özü…
Salih Yýldýz…20.05.2011
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.