BİR PAZAR GÜNÜYDÜ

Yine bir pazar günüydü
Kahretsin ki yine hatýralar canlanýyordu
Yeni bir þiir doðuyordu bir þairin elinden
Ve yüreðinden dökülürcesine akýyordu yaþlarý bir gece yarýsý.
Sabahlayacak kadar hüzünlü duruþunu
Býrakýp rüzgara, kendi içinde yok oluyordu.
Yok oluþlarý unutmuþ þairin sesiydi bu.
Ve iþte gidiþinin ayak sesleri
Yürek parçalayan bu seslere dayanmak mýydý çok sevmenin ödülü?
Yazýn sonunda bahar yaþamadan geçmiyor muydu yýllar?
Ya da yok mu yapraklarýn dökülmediði bir sonbahar...
Bir pazar günüydü yine
Büyük heyecanla gelmiþtin gönlümün kapýsýna
Ve biliyordun ki gönül kapýsý sadece içerden açýlýr.
Sen gelmeden hazýrlanmýþtý zaten yüreðim.
Açýlmýþtý kapýlar
Ve en güzel duygular sandýklardan çýkartýlmýþtý senin için.
Tüm þiirlerimi kaðýttan bir halý yaparak üzerine yazmýþtým
Hepsine bas geç diye
Ayrýlýk kokan þiirlerimi yok et diye
Gel ki gönül bayramý olsun
Gel ki sözlerim ayrýlýðý unutsun.
Ýþte bu umutlarla giymiþtim en güzel gönül yeleðini
Ve hoþgeldin demek için sana
Gönlümün limanýna çekilmiþ tan vaktini bekliyordum..
Þimdi yine bir pazar günü,
Ortalýk harpten çýkmýþ gibi daðýnýk
Ne sandýk kalmýþ ne de yýllanmýþ sözleri söyleyecek bir aþýk
Viraneye dönmüþ yüreðimin en kuytu köþesindeyim
Bir ses arýyorum bana hayat verebilir mi diye.
Ve þimdi de yine limana çekilmiþ gidiþine el sallýyorum
Bu kadar mý ansýz olur gidiþler,
Nedendir gelirken hazýrlýklarýn bitmesini bekleyenler
Giderken bir hoþçakal demeyi bile çok görürler.
Çünkü gidiþler kolaydýr
Çünkü sandalý limandan çýkardýn mý bir kere
Onu açýða sürükler bir rüzgar elbette
Ama bilinmez onun da akýbeti
Kaçarak gittiysen bir yürekten
Artýk kimsede bulamazsýn aþkýn o ilk muhabbetini...


FATÝH AKTAÞ



Sosyal Medyada Paylaşın: