İSTANBUL'DAN AYRILIŞ

Ýçimde beni rahat býrakmayan ah o garip dürtüler
Alýp beni götürüp, apar topar yadellere sürdüler.
Ayrýldým yurdumdan, gidiyorum diyarý gurbet ellere.
Ýstanbu’ldan ayrýldýk, sandým ki gittik güzel günlere.

Yýl olmuþtu, bin dokuz yüz altmýþ bir mevsim ilkbahar.
Can arkadaþým ile sandýk ki, Avrupa’da baþka bir hayat var.
Paylaþmýþtýk onun ile Londra’da çatý katýnda bir odayý.
Londra’da týp fakültesinde okuyan o Türk leventi Can Dayý.

Yoktu baþka bir can dostum artýk Londra’da sohbet edecek.
Kim düþünebilirdi ki, can arkadaþým trafik kazasýnda ölecek.
Anne ile baba Ýstanbul’dan gelip cenazeyi alýp geri dönecek.
Þimdi öyle þaþkýndým ki, Londra’da Can’ýn ölümü beni kahredecek.

Alýþkýndýk Ýstanbul’da mavi berrah bulutsuz göklere.
Ben Etiler’den, o Bebek’den boðazdan inerdik sahillere.
Kader almýþtý bizi yurdumuzdan atmýþtý diyarý yad ellere.
Tahammülüm kalmadý artýk þu Londra’da yaslý ve kara günlere.

16 Haziran 1963
B.Ayhan Polat ......
Sosyal Medyada Paylaşın: