KOCA DÜNYA
Düþüyor dayaklarým, bir kinin sarhoþluðu
Hiçbir dað doldurmuyor içimde ki boþluðu
Böyle vaktinden evvel düþerken yaman güne
Kanatlarým deðiyor sonsuzluðun tenine
Var olmanýn hazzý mý, yok olmanýn sevinci
Sabýrla çýkar dedin derinlerde ki inci
Ben týrmandým amansýz, gönderdin baþka kata
Ýçim Fýrat’a döndü, sabrým döndü sýrata
Güneþ yarým düþerdi, ay da düþüyor yarým
Denizim kudursa da, tükendi kýyýlarým
Dökülür kezzap gibi içime bir sýr þimdi
Dokunsan da anlamam dört yaným nasýr þimdi
Birbirini kovuyor devirler ve de çaðlar
Yankýsý yok sesimin, benim içimde daðlar
Alýrken geleceðin kekremsi kokusunu
Böylemi yenecektim yükseklik korkusunu
Arandým yaslayacak yer bulamam baþýma
Kayýtta düþemezsin þimdi mezar taþýma
Ne askýlara yer var, ne vurulur bir direk
Ne kadar yanýltmýþlar, koca dünya diyerek
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.