Dönebilirsen

(*gül dalýnda diken düþlerim. Acýdan aðrýyan sol yanýmda dilek aðacýsýn... Her gün bin paçavra umut baðladýðým... ve adýn... güneþin aydaki suretine yazdýðým*)

Vahl-gâh

Sýrtýmda kuþ tüyü yastýklarýn krizantem kokularý

kapalý tutuyorum perdeleri gözlerimin ucuyla

göðüs uçlarýmdan sýzýyor ince bir ayrýlýk

kýrmýzýyý kýskanma morlarýndayým

kutsandýðým ne varsa günahý çaðýrýyor þimdiler

ellerim recm edilmiþ

çarþafýn ucu yýrtýk





Medar;



kristal bir abajurun gölgesi teðet geçiyor bedenimi

dilenci dillerimin parmak ucunda yanýyor sigaram

Ýsrafil’in sura üflediði an bu an

araf nedir ki

senle ben arasýnda yitirilmiþ zaman

tereddüt etme duymakta beni

seviþirken usturuplu yalanlar söyleyemem ki





Ka’s;



önümde maveraünnehir zaman

nar-ý Beyza’m

anýmsa beni düþlerini unuttuðun an





susuyorsam çýðlýklarýmda hala

kýyamete çalýyorsa rengi gözlerimin

inanýyorsam Elham

ruhum baþaklar kadar kýrýlgansa

gülerken gülsüz kalýyorsam

gömüyorsam acýmý gamzelerime

sol’da duran sôl notam

Elif’im, femim sen olmuþsan



Bil ki; daha vakit varken özlediðimdendir seni



Ra’n;



Artýk sýra onda !



“Sus” diyor solumda duran ayna

-Sus!

-suretin kayýp!




Lahza;



durma vakti deðildi oysa kalbimin

sen ki benim bir bilinmeyenli denklemim

iki kiþilik kalabalýkta kendimi sende kaybettim



(*dileðin olsun… Dilediðin olsun… Dön… Dön n’olursun*)

NeNa
Sosyal Medyada Paylaşın: