Kalk gidelim deyince yerinden kalkmıyor dağlar

Hey Ýstanbul uyan artýk mahmur uykularýndan,
Ýçimde besteleri kurþunlanmýþ türkülerle sana geliyorum,
Esrarýndan arþa deðen yerlere mi çýkýp ikamet edeyim
Yoksa sefere çýkmýþ her gemiye bu miraçtýr deyip mi bineyim.
Kalkýp göç eylemezken baþýmýzdan
Diþleri sökülmüþ eylül sabahý,
Urganda boynu kýrýlanlara selam olsun Hubeyb’den
Ýþkencede ölenler selam size, Yasir’den, Sümeyye’den
Þarapnel parçasýyla havaya uçan er selam sana Þamil’den

Ruz-i mahþere mi kalsýn feryadý Bilal-i Habeþ’in
Ufuklarda gördüðüm þimþekler ruhumu kýrbaçlarken,
Öksüz bir hasret kayserlerden kurtarýp haþyetini
Mekke Medine kokularýyla içime iliþtirirken,
Gel ey sultan-ül enbiya çölde ayak bastýðýn yerleri öpeyim.

Að örmeyi unuttu artýk maðara önlerinde örümcekler
Kalk gidelim deyince yerinden kalkmýyor daðlar,
Ayaklarým diz boyu kan, hala masum sýrtlanlar,
Dil buhranda, kulakta pas, gözler ölüme saðýr,
Yetiþ ceddim, Çanakkale’deyim, Niðbolu, Gelibolu’dayým
Son tabya düþmek üzre,
Arzýn merkezine seyahat baþlamadan önce,
Sükûta makber, baþkaldýrý atlarý payansýz, yürek eczasýz
Alnýmýn ortasýnda açýlan bir gökyüzü düþün,
Havalansýn ebabiller
Her taraf ebrehe dolu, her taraf fil ordusu.

Sosyal Medyada Paylaşın: