Kıyamet

Mecbur hayat çile hal böyle durum,
Geldim gördüm ölüm ile giderim,
Hakkýn takdiridir yapamam yorum,
Ecel geldi sonum oldu kýyamet.

Bir yaþa, bin yaþa hep ayný ayar,
Aç gözlü bunaklar parayý sever,
Ölümse ayýrmaz herkese kýyar,
Beden toprak ruhum oldu kýyamet.

Bence insanlýða biçilmez paha,
Kula deðil sade sýðýn Allah’a,
Çok acýdýr ölüm geçilmez þaka,
Farkýnda olmadan geldi kýyamet.

Dünyada gerçeði edersen merak,
Dürüst ol ki insanlýkta iz býrak,
Yoktur baþka yolu ölüm son durak,
Beni sonsuzluða saldý kýyamet.

Bazý densizlere aptala malûm,
Zalim, zorba iþi gücü hep zulüm,
Ahmaklarda hatýrlanmaz ki ölüm,
Demez yavaþ yavaþ geldi kýyamet.

Yolda yürü incimesin karýnca,
Sual olur Hakk’a ruhun verince,
Ölüm ile ben kabire girince,
Ýþte sonsuzluða saldý kýyamet.

Veysel der; Dünyaya yoktur güvenim,
Doðru, dobra sözle yoktur sevenim,
Bütün can dostlarým bunca yeðenim,
Bilse son ayrýlýk geldi kýyamet.

Veysel Þimþek
Sosyal Medyada Paylaşın: