Halam
Halam senin dedikodu neyine,
Uðramazsýn doðrularýn köyüne,
Yaþýn yetmiþ hep günahlar lehine,
Senin gittðin yol eðridir halam.
Bilirim ki pýnar baþtan bulanýr,
Ýnsaný yaþatan gurur ve onur,
Kör deðilsin insan bir gün uyanýr,
Sen de dersin yolum doðrudur halam.
Ne biterse derler þaþma enginden,
Yoktur baþka dürüstlüðün denginden,
Halam olsaydýn gönlü zenginden,
Buda benden sana çaðrýdýr halam.
Ben severim dosta boyun eðeni,
Taný benim gibi dürüst yeðeni,
Sen bilmedin halam seni seveni,
Sen anasýn bende yavrudur halam.
Halam sen yaya git binme dolmuþa,
Ýnanma örneðin yalan yanlýþa,
Cahil cýnbaraya geri kalmýþa,
Bunlar bende sýzý aðrýdýr halam.
Yaþýn yetmiþ unutmuþsun ölümü,
Yalan yanlýþ sözler büker belimi,
Sözüm yoktur sana tuttum dilimi,
Ýstersen inanma doðrudur halam.
Halam tak tasmayý itten toruna,
Zorbalýkla çözüm arar soruna,
Veysel yemin ben çýkmayým yarýna,
Isýrdý torunun doðrudur halam.
Veysel Þimþek
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.