Bak, yine camýn önündeki Sedirde oturmuþ, seni bekliyorum. Belki köþeden çýkýp da gelirsin diye. Kucaðýnda, beyaz papatyalar ile... Geç kaldýðýn zamanlar, Sofra kurulu, yine bu sedirin Üzerinde uyuya kalýrdým, Beklerken seni. Nasýl da heyecanlanýr, Türlü, belalara yorardým, Geç kalýþýný, deðil mi? Her defasýnda yüzünü buruþturur, Ah! be caným derdin... Yine mi aç býraktýn sen kendini? Açým…Hem de, bildiðin gibi deðil. Sana susadým, doyamamýþtým sevgine. Hadi, çýk gel, þu köþeden, Kucaðýnda papatyalarla yine. Ama gelemezsin ki... Çünkü; Sen, öldün. Sen, beni, aldattýðýn gün, Ben seni, anýlarýma gömmüþtüm.
Unuttum…..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Billur T. Phelps Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.