Küçük balýk sürülerinin eviydi örtülerin pilileri Kim geçse önünden pullarýný dökesiye dans ederlerdi…
Yosunlarda kapanýrdý gözleri, týpký yastýðý insanýn kirpiðine deðer gibi Sabaha, ayak uçlarýnda biten Ay’dan elbise dikerlerdi…
Gitmeden önce sevgilisi saçlarýný örttüðünden Oda üþümezdi…
Deniz kadardý sabahýn her ýþýk damlasý Yalýn bir mavi duyulurdu martýlarýn gölgesinde Rüzgârla öperken yanaklarýný, severdi gülümsemesini göðün Bu yüzden silinemeyen gözyaþýna karýþýrdý suda yüzgeci…