Daha az önce sallandý dünyam Deprem oldu. Bir bahçem vardý senin zelzelenden sonra tarumar oldu
Önce güller sustu gül/müyor artýk Papatyalarým masum deðil Hep ayrýlýk habercisi karanfiller En sevdiðin çiçeklerdi Kasýmpatý ve sümbüller Büktü boynunu kokmaz bir daha öldüler
Sen gittin
Karlar yaðdý þehrime Kardelenler de gitti Þubat ortasý ümitsizliðimde Ki onlar karýn ortasýnda açan hayattý
Bir de aðlayan arkamda var Gelin çiçekleri
Belki süslemiþ baþýný
Ama gittin benden Yýkýldý birer-birer bahçeler Bir bahçem vardý seninle açtý Sen gittin bahçemin baharý vuslata kaldý
Elif Ergin Sosyal Medyada Paylaşın:
bentimucin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.