Fýrtýnalarýn, engin dalgalar arasýna attýðý dalýndan ayrýlmýþ, bir yaprak misaliydi, narin ve yalnýz kadýn...
Yalan dünyanýn yalancý yüzleri, yalan sözleriyle aldattýlar, tomurcukken solmak üzereydi, bitkin, bitap düþmüþtü, ak sütten çýkmýþ, saf ve yalnýz kadýn...
Binbir entrikanýn kol gezdiði dünyada, yorulmuþ, dermansýz kalmak üzereydi, boðmak üzereydi onu, köpek balýklarýnýn yoldaþý dalgalar, gözüne iliþen güneþten, bir el uzanmýþ, kýyýya alývermiþti, þaþkýndý güzel ve yalnýz kadýn...
Silkinmiþ, kendine gelmiþti, dünyanýn rengarenk güzellileriyle göz göze gelmiþ, yeniden, gözlerini açmýþtý dünyaya avuçladýðý güneþi, içine çekerek, ’’hoþ geldin, hoþ geldin hayat...’’ diyerek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Moran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.