Teker teker, hepimizi söküp çýkardý, En iyi bildiðimiz bestesi, en yabancý olana dek.
Biz gitmek zorundaydýk, o kalmak... Þehir þahit, biz giderken, En çok o yas. Kanla sulandý topraðý. Yýllar eskittikçe bizi, o daha genç.
Biz izlemek zorundaydýk, O yaþamak. Küçücük elleriyle, O þehirle kalmak, anýlanmak... Hepimizi sildi þehir, unutup gitti.
Bir O’ nu bir de ellerini aldý. Küçücük gözleriyle, O þehire þahit Þehir O’ na...
Biz gitmek zorundaydýk, gözlerimiz nem Genzimiz kül...
Þehir hepimizi sýyýrdý alnýndan, Bir O kaldý, giderken biz Arkamýzdan, son üzüm yapraðýný yetiþtirmek için çýplak ayaklarýyla koþarken, patikadan, kestirmeden... Annesi kucakladý. Kuzey rüzgarlarý savurdu saçlarýný ve düþtü yaprak. Düþtü þehir. Bir onlar kaldý.
Gözleri ýrmak, bedenleri alev... Þehir onlara, onlar þehre þahit...
Sonrasý derin bir sessizlik...
... çok güzel olduðunu tahmin ettiðim, bir Beste’ ye not aralarýmdan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
beste Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.