Seni öylesine sevdim ki liselim sevgilim, gözlerimden yüregime öyle bir yol buldun ki geri dönüþü mümkün olmayan, iþte seni böyle sevdim liselim susarken, hani dalardý ya gözlerimiz çoðu kez derince bir yerlere doðru iþte o zaman ortak ayný þeyleri mi düþünürdük bilmem ama, bildigim ve inandýðým bir gerçek vardý ki o da gözyaþlarýmýzýn ayný sýcaklýðý taþýmasýydý. Yalan gerçek sevda diye sýðýndýk umutlarýn gölgesine, inandýk sevdalý dalðýn bakýþlara kaçamak tý bakýþlarýmýz ürkek kuþlar gibi.. Ýþte böyle sevmiþtik birbirimizi liselim, sevda demiþ baðlanmýþtýk, birbirimize ölürcesine her an canýmýz yolumuza fedaydý. Öylesine doluyduk ve öylesine bütünleþmiþtik ki birbirimizle, ve öylesine konuþmadan yaþýyorduk bu aþký, uyanmak istemedigim bu derin ruyayý yalnýz benmi görüyordum bilmem ama, uyandýðým da o gün gelmiþ sen veda ediyordun liselim, gözlerime bile bakmadan, oysa o gün ölüme uyanmýþým....
23/04/1988/Kartal/ÝST. Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi gözler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.