pamuk þekerle samanyolu arasý bir aþk benimkisi
gidiyorum geliyorum...
dokunduðum kumlardan cam yapýyorlar
ince, narin, buzlu
ve arkasýndan bakýyorlar
yalýn, yalnýz, tuzlu
doðum
iki yalýn kasýk arasý
ölüm iki yalnýz taþ..
ve hayat
bütün canlýlar tuza banýp
birbirlerini yiyorlar
oysa ne garip!
týrtýlýn ’’ölüm’’ dediðine, biz ’’kelebek’’
bizim "ölüm" dediðimize onlar "aþk" diyorlar....