Yüreğime Gelmen İçin Bedenimi Yakmam mı Gerek

Mevsimler bile yalpalýyor yokluðundan
Ýlkbaharlar sýrýlsýklam aþýk
Sonbaharlar solmuþ periþan
Çivi çiviyi sökmüyor artýk
Yýlgýnlýðýma yorgunluðumu da veriyorum çekip gitmiyor

Vuruyorum yumruðumu
Gönül koyduðum sensizliðin yüzünü yaralýyorum
Uzaklaþtýrýyorum kendimden hüzünlü bulutlarý
Sensizliði de seveceðim yoksa!

Eserinle övünüyorsun belki de
Kýzgýn kumlar üzerinde erir gibi yürüyen küçük bir kýz
Ne de güzel durur tutsak bir çerçevede
Hüzünlere boðmak bir yaþam biçimidir
Hakkýný vereceksin deðil mi ille de!

Besteler ölüyor güftelerinde fark ediyor musun hiç
Þair yüreðim mýsralarýmda parçalanýyor
Yalanlanýyor her bir kelimenin esrarý
Ve yüreðinden sonra
Aþk hiçbir þiire sýðmýyor
Dokunsan aðlýyor mýsralarým

Yeni bir sensizlik daha doðdu geceme
Hangi ninni kapatabilir sensizliðin verdiði acýyý
Hangi masal perisi avutur!
Yüreðimse,
Bedenimi fetheden teninin sýcaklýðýnda yumdu hep gözlerini
Þimdi hangi düþler kurtarabilir ki üþüyen tenimi

Damlaya damlaya göl oldu hasretin gecelerimde
Ýlle de yüreðim içinde boðulduðunda mý geleceksin dizimin dibine
Sensizliðin verdiði acý ölür mü hiç
Yoksa ölen mi olmalýyým yüreðine kavuþmak için


Emine ÇÖMÜK

12.05.2011

Sosyal Medyada Paylaşın: