GÖNÜL GÖZÜYLE GÖRÜP SENİ ÖYLE SEVDİM BEN Ermanulusoy
GÖNÜL GÖZÜYLE GÖRÜP SENİ ÖYLE SEVDİM BEN
Gönül gözüyle görüp seni öyle sevdim ben, Cennet’ti dünya bana seninle beraberken. Þimdi dünyam karanlýk, her yer bana Cehennem. Söyle: hangi mevsimde dönecektin bana sen…
Bir an ayrýlýk bile bana acý verirdi, Gözünden bir yaþ düþse o an kalbim erirdi… Kem gözden naz deðdi, araya yýllar girdi, Söyle: hangi mevsimde dönecektin bana sen…
Yorgun artýk bedenim, tükeniyor mecalim. Þu dünyadan gitmeden seni son kez görseydim. Sevdi seni bu kâlbim, diyemem sana zalim, Söyle: hangi mevsimde dönecektin bana sen…
Çoktan geçti baharlar, yazlar sona ermekte, Son durak denen yere ramak kaldý belki de… Geçip biten her mevsim bunu haber vermekte, Söyle: hangi mevsimde dönecektin bana sen
Hasret bir törpü gibi ömrümü törpülerken, Seneler geçip gitti, daha vakit var derken. Takvimdeki son yaprak, bugün koptu yerinden, Söyle, hangi mevsimde dönecektin bana sen?
10.7.2010 Erman Ulusoy /Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.