BENİ BOŞLUKTAN ÇEK
Yedi kollu bereketin ecesi Umay!
Sök al yüreðimden ektiðin tohumlarý
Yedi katlý yerin dibinden,
Yedi ayrý riyakâr ülkenin
Utancýyla geldim sana!
Sapla yedi baþlý hançeri yüreðimin ortasýna
Dilimde ejder ateþi
Devirdim bildiðim tüm çamlarý!
K/özsüz ateþler sürdüm tenime
Cüceleþti mum ýþýðýnda devleþen gölgem!
Bu kaçýncý vuruluþu kalemimin,
Kaç kere titredim daraðacýnýn kanlý gölgesinde.
Kovuldum kutsal bildiðim topraklardan,
Nedamet h/içliklerde biriktirdiðim sýzýlý cümleler
Umay!
Unuttur bana herzeyim düþleri
Iþýksýz duvarlarda uzayan gölgeler
Kurtulur kýnýndan buram buram kan kokan nefes
Dökülür yataðýma yüreðimi ýslatan kan sancýlarý!
Bir/senli yalazlar çöker üstüme
Dilimi buran kekre bir t/ad býraktýðým düne
Þimdi gidiþler
Zamanýn iki dudaðý arasýnda
Seninle yaktýðýmýz mumu sensiz söndürüyorum,
Yok oluyorum.
Güle güle demiyorum.
Bir b/aþka gün molasý v/eriyorum!
Umay:
1. Orhun yazýtlarýnda geçen, çocuklarý ve hayvanlarý koruduðuna inanýlan Tanrýça.
2. Devlet kuþu..
Lemide Safiye ÇAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.