ACEP...

Gök delindi sanki,
Hüznünü boþaltýyor þakýr þakýr,
Kurtulmak ister gibi tüm kederinden,
Akýtýyor tepemizden son gözyaþlarýný...
Çýkýp ýslansam altýnda diye geçiyor içimden,
Ben de kurtulurmuyum ki acep dertlerimden...

Ne yeller esti,ne yagmurlar yagdý hayatýmda,
Gün doðmak bilmedi nedense benim ufkumda,
Bir þanssýzlýk var belli ki benim yazðýmda,
Hep karabasanlar dolanýyor yanýk baðrýmda,
Alýp þu akan sellere katmak geçiyor içimden,
Ben de kurtulurmuyum ki acep derdimden...

Yazðýsýyla selam verirmiþ insan hayata,
Bir nokta bile koyamazmýþ kader sayfasýna,
Ýsyanlar degil , sabýr yetiþirmiþ imdadýna,
Teslimim ey yüce yaradaným inan ki sana,
Dualarla kaldýrdýðým da ellerimi makamýna,
Bende kurtulurmuyum ki acep derdimden....


Saat 17.17....Akþam üstü yagmurun hýþnýma uðrayan Ankara,yý seyrederken penceremden içimi yaðmur sularýna döktüm....

SERGÜL KANDEMÝR 11.05.2011 ANKARA



Sosyal Medyada Paylaşın: