EFKÂR YÜKLÜ
Aldanma görünüþe güldüðüme bakýp da
Turam neþe olsa da yazým da efkâr yüklü.
Bu dermansýz derdimin ilacý yoktur týpta.
Bunlarýn hepsi maske, özümde efkâr yüklü.
Yaþadýðým seneler getirmedi bir uður.
Direnme gücüm bitti, hayatýn yükü aðýr…
Sessiz çýðlýklarýma bütün vicdanlar saðýr.
Çekilir gibi deðil, sýzýmda efkâr yüklü.
Kime dostum diyerek el uzattým ise el
Ya dilsiz þeytan oldu ya da hissiz taþ heykel
Yokluk kýlýç kuþandý, baðlý bahtýma bedel
Dört mevsim derbederim yazýmda efkâr yüklü
Avutmadý gönlümü, bu dünyanýn cümbüþü.
Gölgesinden tanýdým, dost yüze ham gülüþü.
Akrebin kýskacýnda gördüm en gerçek düþü.
Ateþlerde yeþerdim, yüzüm de efkâr yüklü
Gönlüm kepenk indirmez, ona laf anlatamam.
Aþk narýnda piþmeyen insan, olmazmýþ tamam?
Gel gör ki, dost gönlüne yapýlmadý atamam.
Çilekeþ bir ozaným, sözümde efkâr yüklü
Masallarda kaldý hep vuslatla biten aþklar
Gönlümü hor gördüler gözümde tüten aþklar
Meyveye durmadý hiç, beni inciten aþklar
Bastýðým toprak yaslý, izimde efkâr yüklü.
24.08.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
Edebiyat Öğretmeni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.