yArA kAbUğUmsUn !!!!
yArA kAbUðUmsUn !!!!
yazý gelmeyen bi þehrin yarý kalabalýk yalnýzlýðýnda,
zamanla yarýþan akreple yelkovaný izliyorum...
portakal kokulu mumun eriyiþini dinliyorum saðýr kulaklarýmla..
toparlayamadýðým dikkatimi dagýtamýyorum!!!
yok olmuyor gözbebeðime yerleþmiþ resmin....
.....
karanlýðýn kapýsý gözkapaklarým;
açýlsa da
kapansa da
fark etmiyor....
...........
iyileþmemiþ yara kabuklarý vardýr hani,,,
kaldýrýrsýn .. ve yine kabuk baðlar...
gözbebeklerimin yara kabuðu olmuþsun...
iyileþtiremiyorum seni....
yaralý bi gözle
göremiyorum kendimi..
....
,,,
bu acýyý unutmanýn en kolay yolu daha baþka acýlar yaþamak diye saçma sapan bi felsefe uyduruyorum;
ama,,,,
senden daha büyük bü acý bulamýyorum...
....
’zamana býrak,geçer ’ diyen sözsüz sesleri duyamýyorum.
býrakamýyorum seni akreple yelkovanýn tik tak larýnýn arasýna..
bilmiyorlar;
kabuklarý kaldýrýlmýþ yaralarýn,
kalýcý izler býraktýðýný bilmiyorlar....
senin býraktýðýn virgüllerle sessizliðe susuyorum...
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
yolunu bulan su gibi aksa da zaman ,
yetiþsem bile akreple yelkovana,
sensiz yaþamayý bilmiyorum iþte !!!!!!!!!!!
karanlýðýn kapýsý gözkapaklarým aðýrlaþýyor...
kaç TÝK TAK geçti sensiz bilimyorum
bir(1) güüünnnnn...
24 saat hani....
güneþ doðudan doðar batýdan batar dedigimiz gün......
güneþ aydýnlýk günlerime doðudan batýyor sensiz..
batýdan zifiri karanlýk yolluyor ANNE !
,,,,,
ÝÇÝM ACIYOR..
portakal kokulu mum eriyor.
akreple yelkovan ayný.
bir takvim yapraðý daha koparken sensizliðimden
içimin acýsý ayný...
,,,,,
vee
yok olmuyor gözbebegime yerleþmiþ resmin!
takvim yapraklarýna benzemiyor acýn
,
,
,
,
hergün
aðlayan
yara kabuðumsun ANNE !!!
11.O5.2O11
GÜMÜÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.