tuzgölü

TUZGÖLÜ



Ankara’dan Çanakkale’ye giden bilmem kaç nolu otobüste,
numarasýný hatýrlamadýðým koltukta
pencere kenarýnda yolculuk yaparken
cama yansýyan insan siluetlerinin ardýnda akan siyah gecede
yüzünü hayal ettim.
kara iri gözlerin bana bakýyordu
kirpiklerin yayýndan fýrlarken hedefini þaþmýþ ok gibi
bir bir yüreðime saplanýrken canýmý acýtýyordun ...
hatýrlamaya çalýþtýðým yüz hatlarýný unutmalýymýþým meðer
zihnimde karmakarýþýk düþünceler...
caným acýyor,
düþünceler öðle saatinde görünmeyen gölgeler gibi,
peþimi býrakmýyor.
Kitabýmý acýyor, rastgele bir sayfadan okumaya baþlýyorum
kelimelerin arasýna giriyor hayalin
Ýnatçýyým bilirsin ... Hep þikayet ederdin, sevmezdin inadýmý... :)
ÝNADINA, devam ediyorum okumaya, ama senin olduðun bu sayfayý deðil
istemiyorum,
yeni bir sayfa seçiyor devam ediyorum.
Yine mi sen ! diyorum.
Bu sefer cümleler seni anlatýyor... anlýyorum ... inatlaþýyoruz.
kapatýyorum kitabý.. gözbebeðimde taþmaya hazýr tuzlu sular...
Derin bir iç çekiyorum, ........ að_la_mý_yo_rum,
.............sanki aðlarsam yok olacaksýn...
korkuyorum !
Biliyorum ;
Reel yaþamýmda yoksun... çook oldu sen gideli...
Bir tek düþüncemde hayalin VAR...
O da gider nasýlsa.. bekliyorum...
Ve haberin olsun ÝNAD_IMDAN vazgeçiyorum.
Sende hep küçük kalan seni,
Bende büyüttüðüm seni, sana gönderiyorum, iyi bak O’na.
Öðrendim insan sevse de sevilmediði yürekte yapamýyormuþ.....
kalamýyormuþ....
duramýyormuþ.....
sýðamýyormuþ.....
Yelkovanla akrep bir olmuþ, zamaný eritmiþ...
Yolculuðum bitmiþ...
Ýniþ vakti: seni bulduðum þehre, seni unutmaya gelmiþim meðer...
Kirpiklerin bir SON kez yüreðime saplanýrken, ..elimde çek çekli valizim,
arkamda görünmeyen gölgeler,
..gidiyorum .
’Gerçek gözyaþýnýn timsah gözyaþýndan farký tuzlu olmasý’ demiþti biri..........
.......
Derin bir iç çekiyorum ..
AÐLIYORUM..........
Dudaðýmý üþüten gözyaþýný yutuyorum:
TUZLU.......
YÜREÐÝM ; tuz gölü.


14 Þubat 2009




Sosyal Medyada Paylaşın: